[Sweet Thing] Naucz serce i umysł śpiewać razem

You are your mother and your father. You are your experiences and your fears and the love you let yourself feel. You are your degree and your talent and your passion. You are your pain, your joy, and your fantasies. You are me and Sheil and Jenny and Will and every person that touches your soul... but most of all you are you, whoever you dream that to be

Kiedy wyjeżdżam gdzieś na wakacje, od kilku lat, zawsze zabieram ze sobą coś do czytania. Początkowo były to książki (prawie zawsze było ich za mało), teraz jest to kindle, którego w tym roku uzupełniałam o nowe ebooki, na jakieś 10 minut przed wyjazdem na lotnisko. Niestety, wyszło jak wyszło i dotarły tylko te z Amazona. Tak więc przez 6 dni, leżąc na leżaku przy basenie, z okularami przeciwsłonecznymi na nosie, łączyłam przyjemne z pożytecznym czytając po angielsku. Zaczęłam od Sweet Thing i choć oczekiwałam trochę więcej, to w gruncie rzeczy książka nie okazała się dnem.

Po niespodziewanej śmierci ojca, Mia Kelly przeprowadza się do Nowego Jorku, by zająć się jego kawiarnią, dopóki nie wymyśli, co dalej ze sobą zrobić. Przypadkowe spotkanie z pewnym urokliwym gitarzystą pozwala dostrzec, jak mogłoby wyglądać jej życie, gdyby poświęciła je muzyce. Kiedy Will staje się jej współlokatorem, a potem najlepszym przyjacielem, staje się jasne, że mogłoby z tego być coś więcej. Jednak nie jest to takie łatwe jak mogłoby się wydawać, bo Mia ma plan. Plan, który nie przewiduje złamanego serca przez faceta z gitarą, a stabilizację u boku statecznego, majętnego mężczyzny biznesu.

Fabuła nie należy do zbyt skomplikowanych, więc poniekąd można domyślić się jak skończą nasze najważniejsze postacie. Skupia się ona głównie na dwóch elementach. Po pierwsze, na Willu i Mii, ich relacji i problemach. A po drugie - na muzyce, która jest jej nieodłącznym elementem. Główni bohaterowie używają jej, by wyrazić, to czego nie potrafią powiedzieć czy przekazać emocje, których nie potrafią wyjaśnić. Grają, piszą, śpiewają, słuchają. Nie ważne czy szukają w niej ukojenia, topią smutki czy chcą poczuć się bliżej tych, których już nie ma. Mamy wgląd do ich myśli i uczuć. Świetnie to oddaje jeden cytat: Songs are always evolving, Mia, like us. That's why we play so well together... beacuse playing and singing is more about listening and feeling than anything else.   

Mia konsekwentnie trzyma się swojego zarządzenia. Dobrze wie, że jej serce (ekhem, albo coś innego) wolałoby, aby sprawy przybrały całkiem inny obrót. Twardo obstaje przy swoim, nie wymięka przy pierwszym podejściu, nawet jeśli czasem cierpi z tego powodu. Szczególnie, kiedy Will dokłada swoje trzy grosze - przesuwa wyznaczoną przez nią granicę jak się tylko da, testując jak daleko może się posunąć jednocześnie nie przekraczając jej. Wilbur Ryan jest utalentowany, troskliwy, słodki, i z pewnością podbije wasze serca.

Autorka nie pozostawia złudzeń - nic nie jest doskonałe. Nie idealizuje więzi bohaterów, tych głównych i tych drugoplanowych, ani ich samych. Poświęca uwagę także przyjaźni. Trudno tu mówić o więzi takiej jak choćby Sky i Six (Hopeless, Colleen Hoover), bo prezentuje się to całkiem inaczej, ale z pewnością ma ona swoją rolę do odegrania. Tak jak zresztą wszystko.

Książka Renee Carlino to z pewnością udany debiut. Ratuje ją muzyka, która sprawia, że wyróżnia się ona na tle innych. Jest lekka, napisana prostym językiem, więc czyta się ją szybko i przyjemnie, ale oczekiwałam od niej nieco więcej. Nie zrozumcie mnie źle. Sweet Thing nie jest złą powieścią. Po prostu brakuje jej tego czegoś, co sprawiłoby, że będzie genialna.

 See, baby, chivalry isn't dead

________

Przepraszam za tak długą nieobecność, niestety w ostatnich miesiącach było dość ciężko z czasem, więc musiałam wszystko poskładać do kupy. Postaram się pojawiać tutaj częściej, szczególnie, że muszę wywiązać się ze swojego zobowiązania do pisania. Miłego wieczoru i udanej reszty wakacji. :)